Deze zaterdag is die lach groter als familie en vrienden samen met een hoveniersbedrijf de mouwen opstropen om de tuin aan te pakken. Een idee van vriendinnen van Kirstin, die het gezin voordroegen bij de landelijke actie Hovenier Helpt. „Want dit verdienen ze echt”, zegt Marloes Oude Steenhof, terwijl de begroeide tuin plaatsmaakt voor open ruimte en de zandvlakte aan de achterzijde wordt omgetoverd in een terras.

De reden? Anderhalf jaar geleden verruilde het jonge gezin zijn woning in het  Windmolenbroek voor een boerderijtje in Bornerbroek. Ook al moest veel verbouwd worden, ging een droom in vervulling. Maar kort nadat hun zoontje Mees was geboren, stond de wereld op z’n kop. Zijn adem piepte. 

Het jochie kwam op intensive care in Groningen te liggen. Daar werd de oorzaak gevonden. Mees lijdt aan een zeer zeldzaam syndroom, waarmee in Nederland slechts acht mensen kampen: hij mist een specifiek stukje DNA, waarnaar nog volop onderzoek wordt gedaan. 

Het zorgt voor heftige klachten. Zo is Mees op sondevoeding aangewezen en krijgt hij vaak epilepsieaanvallen. Die zijn zo zwaar, dat Mark en Kirstin hem al zo’n twintig keer moesten beademen, omdat Mees het anders niet overleeft. „Dan loopt hij helemaal blauw aan. Ja, dat is schrikken. Vooral de eerste keer”, zegt vader Mark. Mees zit non-stop aan de saturatiemeter. Het apparaat geeft een seintje als het mis dreigt te gaan. „Zelfs douchen moeten we plannen.” Wat de gevolgen voor later zijn, moet blijken. 

Maar somberen doen ze niet, laat staan doemdenken. „Het scheelt dat we positief in het leven staan”, weet Kirstin. Vader Mark probeert zoveel te klussen als hij kan, want er is nog altijd veel werk aan de winkel: de hele benedenverdieping moet nog worden aangepakt. „Maar als zoiets je overkomt, kom je er ook achter dat dat allemaal maar relatief is.”